مرغ عشق ها پرندگانی عالی برای هر دوستدار حیوان خانگی هستند که دوست دارند برای شروع نگهداری از حیوانات وارد دنیای پرندگان شوند. مانند هر حیوان خانگی دیگری، باید قبل از اضافه کردن آن ها به خانواده انتظارات خود را از داشتن آنها بررسی کنیم و در نظر بگیریم. مرغ عشق ها پرنده های کاریزماتیک و اجتماعی هستند اما می توانند به توجه زیادی نیاز داشته باشند تا طول عمر مرغ عشق ها زیاد شود.
مرغ عشق چند سال عمر میکند؟
رایج ترین طوطی سانان به عنوان پرندگان خانگی مرغ عشق ها هستند. در شرایط نگهداری، مرغ عشق می توانند بین 7 تا 15 سال زندگی کنند. این تقریبا دو برابر طول عمر یک طوطی وحشی است. در طبیعت، مرغ عشق ها به دلیل تهدیدات شکارچیان می توانند بین 4 تا 6 سال زندگی کنند.
عوامل افزایش طول عمر مرغ عشق ها
فاکتورهای متعددی می توانند بر طول عمر مرغ عشق ها تاثیر بگذارند. پرورش و نگهداری خوب ضروری است – اگر شرایط نگهداری مناسبی برای آنها فراهم نشود عمر آنها کاهش پیدا میکند.
تغذیه عامل مهم دیگری بر طول عمر مرغ عشق ها است. رژیم‌های غذایی مختلف برای طوطی‌ها وجود دارد، و یک رژیم غذایی متعادل برای کمک به مرغ عشق شما برای داشتن یک زندگی طولانی کامل ضروری است.
طول عمر مرغ عشق نیز تحت تأثیر وجود بیماری است. مرغ عشق معمولاً از موارد زیر رنج می برند:
- چاقی
- پوسته پوسته شدن پاها یا صورت در اثر کنه های Knemokotopes
- تخمگذاری مزمن
- تومورها
سلامت مرغ عشق و پیشگیری از بیماری
برای حفظ سلامت حیوان خانگی خود، پیشگیری مهم است. برقراری رابطه با یک دامپزشک باتجربه پرندگان، بهترین راه برای اطمینان داشتن از زندگی رضایت بخش پرنده شما را فراهم می کند. پرندگان درکل می توانند این حقیقت را که بیمار هستند پنهان کنند، آنها خوب بلدند که تمارض کنند، بنابراین اگر احساس می کنید ممکن است بیمار باشند، با دامپزشک خود تماس بگیرید.
با انجام کار های زیر به پرنده خود در پیشگیری از بیماری های مختلف کمک کنید:
- مراجعه منظم به دامپزشک (سالانه)
- آزمایش خون سالانه و غربالگری انگل
- تمام پرندگان جدید را حداقل به مدت 30 روز قرنطینه کنید
- تجهیز سازی قفس برای مشاهده رفتار آنها
مرغ عشق خود را نسبت به جابجایی حساسیت زدایی کنید که در موارد حمل و نقل آنها برای معاینات احساس ترس و استرس کمتری داشته باشند.
تغذیه مناسب مرغ عشق
مرغ عشق ها دانه خوار هستند، یعنی فقط دانه و بذر می خورند. رژیم غذایی غلات و دانه در شرایط نگهداری در خانه مانند طبیعت نیست. طوطی‌های وحشی اغلب از دانه‌های علف، دانه‌های چنوپود و غلات تغذیه می کنند. اگرچه تمام رژیم های غذایی بذر و دانه ای به راحتی برای مرغ عشق ها در دسترس هستند، اما بسیاری از آنها پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی مناسبی را برای کمک به طول عمر مرغ عشق فراهم نمی کنند.
مرغ عشق ها در صورت داشتن رژیم غذایی نامتعادل می توانند به بیماری های تغذیه ای متعددی مبتلا شوند. بسیاری از رژیم های غذایی مبتنی بر بذر و دانه، سطح کافی کلسیم و ویتامین A را ندارند. یک رژیم غذایی متعادل پلت شده برای جلوگیری از هرگونه بیماری تغذیه ای توصیه می شود. از دانه ها و ارزن می توان به عنوان مکمل و تشویقی برای ترویج رفتارهای خوب آنها استفاده کرد.
توصیه های زیستگاه (قفس) مناسب برای مرغ عشق ها
برای مرغ عشق ها باید بزرگترین زیستگاه ممکن را فراهم کنند. ابعاد قفس باید حداقل 18 اینچ عرض و 18 اینچ طول باشد. برای آنها، داشتن قفسی که فضای کف مناسبی را داشته باشد، مهم‌تر است. این به تشویق رفتارهای طبیعی مانند جستجوی غذا کمک می کند. میله های قفس باید تقریباً یک سانت از هم فاصله داشته باشند.
مرغ عشق ها باید دارای چند نشیمنگاه با اندازه‌های مختلف و جهت تقلید از محیط طبیعی آنها در جهات مختلف باشند. قطر این نشینمنگاه ها باید حدودا 1.5 سانت باشد. نشینمنگاه را می توان از مواد مختلف نرم یا صاف درست کرد. هر گونه نشیمنگاه ساخته شده از مواد ساینده می تواند منجر به آسیب به پا ها شود، بنابراین قبل از قرار دادن آنها در قفس، حتماً آنها را بررسی کنید. بهترین نشیمنگاه استفاده از چندین شاخه درخت با قطر های مختلف است تا پرنده خود راحت ترین محل را برای خود انتخاب کند. فقط قبل از قرار دادن شاخه ها داخل قفس آن هارا داخل آب جوش 20 دقیقه قرار دهید و ضد عفونی کنید و سپس داخل قفس قرار دهید.
چگونه طول عمر مرغ عشق های خود را افزایش دهیم؟
راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید طول عمر مرغ عشق ها خود را بهبود ببخشید، که می‌تواند منجر به طول عمر بیشتر او شود. همیشه با دامپزشک خود مشورت کنید تا بهترین شیوه های مراقبت از طوطی را به شما آموزش دهد. نکات کلی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- قبل از آوردن آنها به جمع خانواده خود تحقیق کنید!
- اطمینان حاصل کنید که می توانید از آن ها مراقبت کنید.
- رژیم غذایی کاملی را ارائه دهید.
- دسترسی به آب تازه را برایشان فراهم کنید.
- تعاملات اجتماعی کافی با آنها را فراهم کنید و زمان کافی برای ارتباط با آنها بگذارید.
- سعی کنید غذا دادن به آنهارا طوری برنامه ریزی کنید که شبیه به حالت پیدا کردن غذا در طبیعت باشد.
- بلوک‌های معدنی، سنگ ها یا کفی های معدنی و بلوک‌های چوبی را برای کمک به کوتاه نگه داشتن منقارشان برایشان تهیه کنید.
- معاینات دامپزشکی را به وقت و سر موقع انجام دهید. (با دامپزشکی که تجربه کار با پرندگان را دارد زودتر ارتباط برقرار کنید)
- حتماً از دامپزشک خود در مورد آزمایش خون غربالگری انگل بپرسید.
- مطمئن شوید که پرندگان خانگی جدید وارد شده در خانه را حداقل به مدت 30 روز قرنطینه می کنید.
