قیچی بال پرنده و نکاتی که باید بدانید.

توجه: قبل از اقدام به قیچی بال پرنده، مالک باید حتماً نحوه صحیح کوتاه کردن بال را از یک پیراشگر مجرب مانند دامپزشک حرفه ای یا مربی پرنده یاد گرفته باشد.

مانند موی انسان و خز حیوانات خانگی، پرهای پرندگان به طور منظم ریخته و دوباره رشد می کنند. پرندگان در یک فرآیند منظم و متوالی پرهای خود را از دست می دهند، به طوری که در طبیعت هرگز در معرض شکار قرار نمی گیرند و توانایی پرواز خود را از دست نمیدهند.

پرهایی که پرندگان برای پرواز به آن نیاز دارند – به اصطلاح “پرهای پرواز” – شامل 10 پر در خارجی ترین قسمت بال به نام پرهای اولیه و 9 تا 25 (بسته به گونه) در داخلی ترین قسمت بال است که پرهای ثانویه نامیده می شوند. همه این پرها در استخوان لنگر انداخته اند. همانطور که پرهای جدید رشد می کنند، در ابتدا  خون در ساقه ها هستند و شبیه یک نی پراز خونند  که به آنها پرهای خونی می گویند. با بالغ شدن پر، خون به سمت قاعده پر فرو می رود، به طوری که شفت در نهایت مانند یک نی خالی به نظر می رسد. اعصابی در قاعده پرها، نزدیک به محل اتصال آنها به استخوان وجود دارد، اما هیچ انتهای عصبی در امتداد ساقه پر وجود ندارد.

اگر پرهای بال بریده شود یا آسیب ببینند، توانایی پرنده برای پرواز معمولاً مختل می شود. برخی از صاحبان و مربیان پرندگان برای جلوگیری از پرواز، پرهای اولیه را برش می دهند. در حالی که گروهی به شدت با این روند مخالف هستند، اما در بعضی موارد خاص این کار مناسب است؛ که بستگی به پرنده خاص در یک موقعیت خاص دارد. صرف نظر از این، کوتاه کردن بال موقتی است و با رشد پرهای جدید به جای پرهای بریده شده، درست مانند موهایی که پس از کوتاه کردن مو دوباره رشد می کنند توانایی پرنده برای پرواز دوباره به دست می آید.

وقتی به دلایل درست و به روش صحیح قیچی بال پرنده انجام شود، قیچی بال می تواند بدون درد، مفید و ایمن باشد. با این وجود، برای هر پرنده یا هر صاحبی مناسب نیست. قیچی بال پرنده نکات و اصولی دارد که باید بر اساس آن انجام شود در غیر این صورت می تواند به پرنده آسیب بزند و خوب است این مطلب را به دقت بخوانید.

چه زمانی باید بال ها برش زد؟

بسیاری از صاحبان و مربیان پرندگان زمانی که به حیوانات خانگی خود آموزش می دهند که با دست بلند شوند یا از قفس خود بیرون بیایند، بال های آنها را می ببندند. در این موارد، اگر پرنده به طور غیرقابل کنترلی در اطراف یک اتاق حرکت کند، آموزش دادن بسیار سخت تر میشود. اگر پرنده در معرض خطرات احتمالی مانند پنجره‌ها و درهای باز، آینه‌ها، پنکه‌های سقفی، اثاثیه سنگین یا وسایلی که پرنده به راحتی پشت آن‌ها گیر می‌افتد، شومینه‌ ی روشن، شمع‌، اجاق‌، ظروف در معرض مایعات داغ مانند سماور داخل آشپزخانه و غیره … قرار داشته باشد مالکان ممکن است تصمیم بگیرند پرهای پرنده خود را کوتاه کنند. همه این موقعیت ها برای پرواز پرنده خطرناک است. سایر صاحبان پرندگان ، بال‌های حیوانات خانگی خود را کوتاه می‌کنند تا آنها در اطراف خانه پرواز نکنند و مدفوع‌را به دنبال خود جا نگذارند، یا روی پرده‌ها، فرش‌ها یا مبلمانی که می‌توانند جویده و از بین ببرند فرود نیایند.

در حالت ایده آل، بریدن بال زمانی شروع می شود که پرندگان جوان هستند و عادت به پرواز ندارند. به این ترتیب، پرندگان به طور خودکار سعی نمی کنند در طول تمرین از زمین بلند شوند وفرود آیند. ممکن است در پرندگان مسن‌تر نیز بال‌گیری انجام شود، حتی اگر آنها به پرواز عادت داشته باشند، اما بهتر است در این پرندگان یک یا دو پر کوتاه شود، بطوریکه اصلاح بال به تدریج انجام شود و پرندگان فرصت داشته باشند بفهمند که دیگر نمی توانند پرواز کنند.

چه موقع بال‌ های پرنده را نباید قطع کرد؟

در حالی که بریدن بال ممکن است برای برخی از پرندگان در شرایط خاص مناسب باشد، برای هر پرنده ای مناسب نیست. به عنوان مثال، پرندگان دارای اضافه وزن که نیاز به لاغری دارند، تمرینات ناشی  پرواز برای آنها مفید است. علاوه بر این، پرندگانی که در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که در آن حیوانات خانگی بالقوه شکارچی مانند گربه‌ها و سگ‌ها وجود دارند،بهتر است بتوانند دور از دسترس این حیوانات پرواز کنند تا ایمن تر باشند. پرندگانی که در خانه‌هایی با بچه‌های کوچک فعال زندگی می‌کنند، بهتر است بتوانند از مسیر خارج شوند تا زیر پا له نشوند.

در نهایت، بسیاری از پرندگان واقعاً از فرآیند پرواز و استقلال برای رسیدن از مکانی به مکان دیگر لذت می‌برند، تا زمانی که صاحبان آنها اقدامات حفاظتی را انجام دهند؛ مانند بستن پنجره‌ها و درها، پوشاندن آینه‌ها، خاموش کردن پنکه‌های سقفی و محیطی بدون شعله های آتش، مایعات داغ، یا حیوانات خانگی درنده؛ بهتر است که در هنگام پرواز پرنده بر او نظارت شود.

چگونه بال های پرنده را قیچی کنیم؟

روش های مختلفی برای برش بال وجود دارد. با این حال، همه آنها به یک اندازه برای جلوگیری از پرواز مفید نیستند، و همه آنها مدت زمان یکسانی برای جلوگیری از پرواز ندارند. هدف از تراش مناسب بال این است که به اندازه کافی پرها را کوتاه کند تا از بلند شدن پرنده جلوگیری شود، اما نه آنقدر کوتاه شود که پرنده مانند سنگ روی زمین بیفتد. پرنده ای با بال های مناسب باید بتواند به طور ایمن و بدون قایق سواری روی زمین سر بخورد..

برای جلوگیری از پرواز، باید پرهای اولیه را کوتاه کنید. برخی از افراد تعداد متفاوتی از ده پر بیرونی تر را انتخاب می کنند، اما تنها  پنج پر بیرونی تر برای جلوگیری از پرواز، باید کوتاه شود. کوتاه کردن بیشتر از آن، یا کوتاه کردن پرهای ثانویه، ضروری نیست و در واقع می تواند باعث شود که انتهای برش تیز پر کوتاه شده نزدیک بدن باشد و به پهلوی پرنده بچسبد و باعث تحریک پوست و ایجاد مشکل شود. بسیاری از پرندگان در صورتی که پرهای بریده شده به بدنشان نزدیک باشد، آنها را می چینند، زیرا لبه های بریده شده آنها را آزار می دهد. بریدن بیرونی ترین پنج پر اولیه باعث نمی شود که انتهای بریده شده به بدن پرنده ساییده شود و آنها را مختل کند.

برخی از صاحبان پرندگان، بیرونی ترین دو پر اصلی را هنگام پیرایش دست نخورده باقی می گذارند، زیرا این نوع گیره ها هنگامی که بال های پرنده جمع می شوند، ظاهر زیبا و دلپذیرتری به جا می گذارند و به نظر می رسد که اصلاً قیچی نشده اند.  به طور کلی این نوع گیره را توصیه نمی کنیم، زیرا تنها چیزی که لازم است رشد مجدد یک پر اولیه تک بریده شده است تا پرنده بتواند دوباره پرواز کند. بسیاری از صاحبان متوجه نمی شوند که یک پر دوباره رشد کرده است و پرنده را در معرض خطر قرار می دهد.

پرهای اولیه باید زیر سطح پرهای مخفی اولیه بریده شوند (پرهای کوتاهتر و کوچکتر که روی پرهای اولیه، نزدیک به اتصال آنها به استخوان، در داخل بال کشیده قابل مشاهده است). یک سوم تا نیمی از پر اولیه پایین باید بریده شود،  نه بیشتر. کوتاه کردن بیش از این اندازه به انتهای عصب پر، در پایه نزدیک استخوان بسیار نزدیک می شود و ممکن است باعث ناراحتی پرنده شود. علاوه بر این، باید مراقب باشید که هرگز پرهای خونی تازه تشکیل شده را قطع نکنید، زیرا این امر می تواند منجر به خونریزی شدید و مداوم شود که اگر متوقف نشود، می تواند زندگی پرنده را تهدید کند.

اگر بال پرنده را بد قیچی کردیم چه باید کرد؟

قبل از اقدام به قیچی کردن بال های پرنده، مالک باید حتماً یک دوره کوتاه کردن بال را از یک پیراشگر مجرب مانند دامپزشک حرفه ای، مربی پرنده یا پرورش دهنده  ، اموزش دیده باشد. اگر پرهای اولیه یا پرهای ثانویه بیش از حد کوتاه شوند، یا اگر پرهای اولیه خیلی کوتاه شوند، ممکن است پرنده در صورت تلاش برای پرواز به زمین سقوط کند. پرندگان سنگین مانند طوطی‌های خاکستری آفریقایی، طوطی‌های آمازون و کاکادوها که سعی می‌کنند با بال‌های خیلی کوتاه پرواز کنند، ممکن است در واقع پوست و ماهیچه‌های دو طرف استخوان کیل (سینه) را بشکافند و باعث آسیب قابل توجهی شوند.

پرهایی که به طور نامناسب کوتاه شده اند با گذشت زمان دوباره رشد می کنند، اما ممکن است ماه ها طول بکشد تا دوباره رشد کنند، و پرهایی که بیش از حد تراشیده شده اند ممکن است هرگز دوباره رشد نکنند یا به صورت تغییر شکل (پیچ خورده، خمیده) شوند. اگر یک پر خونی بریده شود، ممکن است خونریزی بیش از حد اتفاق بیفتد که باید به طور فعال با فشار دادن به انتهای بریده شده با یک حوله کاغذی تا زمانی که لخته شدن اتفاق بیفتد، خونریزی متوقف شود. اگر یک پر خونی بریده شده با اعمال فشار لخته نشود، بهتر است مقدار کمی آرد، موم شمع گرم یا صابون نواری به انتهای بریده شده زده شود تا خونریزی متوقف شود. پودر استیپتیک موجود در بازار نیز گزینه خوبی است. با این حال، این ماده می تواند بسیار سوزاننده باشد و به بافت پر سالم آسیب برساند و اگر پرنده آن را بخورد می تواند سمی باشد. بنابراین، پس از تشکیل لخته، پودر استیپتیک را باید به آرامی با آب گرم و بدون تماس با پر شست و شو داد تا از ایجاد مزاحمت برای لخته تازه تشکیل شده ، جلوگیری کند.

توجه

هنگامی که قیچی بال پرنده به درستی و به دلایل درست انجام شود، می تواند یک ابزار آموزشی مفید باشد و ممکن است از آسیب های تهدید کننده زندگی برای برخی از پرندگان جلوگیری کند. با این حال، برای همه پرندگان مناسب نیست.

اگر میخواهید بال های پرنده خود را کوتاه کنید و مطمئن نیستید که آیا این کار برای پرنده شما مفید است یا خیر، یا اگر در مورد نحوه انجام این کار آگاه نیستید، از یک دامپزشک آموزش دیده، تکنسین دامپزشکی، مربی پرنده یا پرورش دهنده در ویستاوت راهنمایی بخواهید تا نحوه انجام آن را بیاموزید. تا این کار را به طور ایمن و موثر انجام دهید.