همسترها حیوانات خانگی شایعی هستند که زادگاه آن ها در مناطق وحشی جنوب شرقی اروپا، خاورمیانه و آسیا است. برخی از آن‌ها برای زندگی در اسارت و برخی دیگر برای استفاده در تحقیقات علمی پرورش داده میشوند. امروزه، هنوز جمعیتی از همسترهای وحشی در سراسر جهان وجود دارد، اما نسبتاً نادر هستند.
بیش از 24 گونه شناخته شده از همسترها وجود دارد، اما فقط 5 گونه از آن‌ها به عنوان حیوان خانگی فروخته میشوند.
همسترها کجا زندگی میکنند؟
یکی از نادرترین گونه‌های همستر، همستر سوری یا همستر طلایی است. زادگاه این گونه در بیابان‌های سوریه است و در دهه 1920 تقریباً به حد انقراض رسید.
با این حال، در سال 1930، باستان‌شناس اسرائیلی، اسرائیل آهارونی، یک لانه همستر سوری وحشی در حلب سوریه پیدا کرد. همستر مادر و فرزندانش جمع‌آوری شدند و به یک آزمایشگاه در اسرائیل منتقل شدند. این همسترها با موفقیت تلقیح شدند و فرزندانشان برای تجارت حیوان خانگی به سایر نقاط جهان صادر شدند.
امروزه، همسترهای وحشی سوری به دلیل جمعیت کمشان در معرض خطر انقراض قرار دارند. آن‌ها در طبیعت به ندرت دیده میشوند. فقط در سه سفرعلمی، این گونه در طبیعت مشاهده شده است، آخرین بار در سال 1999. نظریاتی درباره کاهش تعداد همسترها وجود دارد که شامل گسترش مناطق کشاورزی و توسعه انسانی در مناطق سکونت همسترهای وحشی میشود.
همستر اروپایی یکی دیگر از گونه‌های کمیاب در جهان است. همسترهای اروپایی نسبتاً بزرگ هستند و در اسارت پرخاشگر هستند. آن‌ها به این معروف هستند که به موش خرمای در اسارت حمله میکنند و بچه هایش را میخورند. محیط زیست اصلی آن‌ها شامل مزارع، جنگل‌ها و درختزارها میشود، اما اکنون در حال رفتن به شهرها برای یافتن غذا و سرپناه هستند.
همسترهای اروپایی سریع‌ترین پستانداران در حال انقراض در جمعیت هستند و در 75٪ از محیط زیست اروپایی خود وجود ندارند. پژوهشگران باور دارند که این می‌تواند به دلیل تبدیل محیط زیست آن‌ها به مزارع ذرت باشد. مطالعات آزمایشگاهی نشان داده است که ذرت به ویتامین B3 یا نیاسین متصل میشود که به کمبود این ویتامین منجر میشود. همسترهایی که کمبود نیاسین دارند، معمولاً فرزندانشان را میخورند که ممکن است توضیح خوبی برای کاهش تعدادشان باشد.
زیستگاه طبیعی همسترها
اولین همسترهای وحشی در اروپا و آسیا در کشورهای سوریه، یونان، رومانی، بلژیک و شمال چین کشف شدند. به طور کلی، همسترها در مناطق گرم و خشک مانند مناطق زیر مایل به زندگی کردن هستند:
- دامنه های کوهستانی
- تپه‌های شنی
- مناطق بیابانی
- اطراف بیابان‌ها
این مناطق برای حفاری کردن به جهت خنک ماندن در روزهای گرم تابستان ایده آل هستند.همسترها شب ها فعالیت میکنند و عمدتاً روزها خواب هستند. به همین دلیل، دید قابل توجهی ندارند و حس بویایی خود را برای راهیابی به کار می‌برند. به لطف وجود غده‌های بویایی بر روی پشت خود، همسترها با مالیدن پشتشان به اشیا در هنگام عبور، ردی از بوی خود را برجای می‌گذارند. این یک رد بویایی را ایجاد می‌کند که می‌توانند از آن برای راهیابی اطراف استفاده کنند.
همسترهای خانگی و همسترهای وحشی ضرورتاً یکسان نیستند. گونه‌های وحشی اغلب بزرگتر و خصوصیات تهاجمی تری دارند. مشخص شده است که همسترهای سوری‌ای که در اسارت پرورش داده شده‌اند، فرزندان خود را میخورند.
در محیط زیست طبیعی خود، همسترها نشانه‌ها و رنگ های مختلفی در پوشش مو دارند که با اقوام خانگی آن‌ها متفاوت است. همسترهای وحشی معمولاً پوشش مویی با رنگ قهوه‌ای روشن یا خاکستری روی پشتشان دارند که به آن‌ها در استتار از شکارچیان کمک می‌کند. همچنین شکم بی رنگی دارند که دمای سطح زمین را از طریق آن، منعکس می‌کند و از بیش از حد گرم یا سرد شدن بدن، جلوگیری می‌کند.
برخی از گونه‌های وحشی، مانند همسترهای جنگاری، به جای این‌که لانه برای زندگی خود بسازند، از بناهای حیوانات دیگر سرقت میکنند. همسترهای وحشی از جیب های گونه ای خودشان برای جمع آوری و ذخیره غذا تا حد امکان استفاده میکنند. این عمل، باعث فراهم کردن غذا، زمانیکه منابع غذایی در طول سال رو به اتمام میگذارد، میشود.
بسیاری از این رفتارهای “وحشی” در همسترهای خانگی نیز مشاهده میشود، زیرا همسترهای خانگی همچنین علاقمند به حفاری و ذخیره غذا در قفس هایشان هستند.
