خرگوش ها حیواناتی فعال، باهوش و اجتماعی هستند که می توانند همراهان بسیار خوبی باشند. همه خرگوش ها به محیطی مناسب، رژیم غذایی سالم، آب شیرین، ورزش روزانه و تعامل اجتماعی با والدین حیوان خانگی یا خرگوش های دیگر نیاز دارند. در حالی که خرگوش ها می توانند حیوانات خانگی عالی باشند، بسیار مهم است که خود را در مورد مراقبت از آنها آموزش دهید. آنها نیازهای غذایی، مسکن و پزشکی خاصی دارند – همه عوامل مهمی که به طول عمر آنها کمک می کند.
طول عمر خرگوش ها
خرگوش های نر را باکس، خرگوش های ماده دو و بچه های خرگوش را کیت می نامند. حداقل 60 نژاد خرگوش مختلف با طول عمر متوسط 7 تا 10 سال وجود دارد. پیرترین خرگوش ثبت شده تا کنون 18 سال و ده ماه عمر کرد. خرگوش ها در طبیعت می توانند از یک تا نه سالگی به دلیل شکارچیان، از بین رفتن زیستگاه و برخورد با ماشین ها زندگی کنند.
مراحل زندگی خرگوش شامل موارد زیر است:
- میانگین بارداری 30 تا 33 روز است
- میانگین اندازه بستر: یک تا شش کیت
- کیت ها چشمان خود را در حدود ده روز باز می کنند و بین 4 تا 8 هفته به طور کامل از شیر گرفته می شوند
- بلوغ بین 3 تا 5 ماهگی شروع می شود
- حدود 7 تا 8 ماهگی کاملاً بالغ می شود
- باک ها در حدود 8 تا 9 ماهگی به طور کامل بالغ می شوند
- نژادهای کوتوله کوچکتر می توانند بین 4 تا 4.5 ماهگی به بلوغ جنسی برسند
- خرگوش های مسن بسته به نژادشان بین 5 تا 8 سال سن دارند
به طور کلی، خرگوش های عقیم شده یا عقیم شده بین 8 تا 12 سال زندگی می کنند. خرگوش های ماده عقیم نشده خطر بالایی برای ابتلا به سرطان رحم دارند و اغلب عمر کوتاه تری دارند. ژن ها نیز در طول عمر خرگوش ها نقش دارند.
به عنوان مثال، نژادهای Lionhead می توانند به طور متوسط 7 تا 9 سال عمر کنند، در حالی که نژادهای Flemish Giant ممکن است به دلیل مشکلات سلامتی 5 تا 8 سال عمر کنند اما می توانند از این میانگین ها فراتر روند. هنگام به دست آوردن خرگوش از یک نژاد خاص، برای والدین حیوان خانگی ضروری است که در مورد مسائل بهداشتی رایج تحقیق کنند و با دامپزشک خود صحبت کنند.
چه چیزی باعث می شود برخی از خرگوش ها بیشتر از دیگران عمر کنند؟
صرف نظر از نژاد خرگوش شما، فراهم کردن محیط مناسب، رژیم غذایی سالم، تعاملات اجتماعی روزانه و ورزش برای آنها حیاتی است. عقیم‌سازی خرگوش‌های ماده برای پیشگیری از سرطان رحم می‌تواند طول عمر آنها را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. علاوه بر این، ایمن نگه داشتن خرگوش در داخل خانه از شکارچیان، آب و هوای نامناسب و بیماری های مسری می تواند آنها را برای مدت طولانی تری شاد و سالم نگه دارد.
به طور کلی، خرگوش شما نیاز دارد:
- یونجه تیموتی یا یونجه alfa alfaبر اساس سن، سبزی تازه، مقدار کمی غذای پلت شده و آب شیرین
- تعاملات اجتماعی روزانه با شما یا خرگوش دیگر
- معاینات پزشکی معمول توسط دامپزشک شما
- مسکن مناسب
- اسباب بازی های ایمن و ورزش برای تحریک ذهنی و جسمی آنها
چگونه طول عمر خرگوش خود را افزایش دهیم؟
در اینجا نکاتی وجود دارد برای والدین حیوانات خانگی خرگوش که بهترین ها را برای حیوان خانگی خود می خواهند:
- خرگوش خود را هر 6 تا 12 ماه برای معاینه معمول و معاینه دندانپزشکی به دامپزشک ببرید.
- به خرگوش های بالغ خود مانند تیموتی، علف باغی، جو دوسر یا یونجه چمنزاری به مقدار نامحدودی از یونجه با کیفیت بالا تغذیه کنید.
- یونجه حاوی کلسیم، چربی و پروتئین بیشتری است و فقط باید به خرگوش های جوان و خرگوش های شیرده یا پرورش داده شود.
- غذا های پلت خرگوش با کیفیت بالا را به اندازه 1/4 فنجان به ازای هر 5 پوند وزن بدن در روز به خرگوش خود بدهید .
- غذا های تشویقی کمی به خرگوش خود بدهید.
- مصرف سبزیجات و میوه های را در حد اعتدال ارائه دهید.
- روزانه آب آشامیدنی تمیز جدید ارائه دهید.
- اجازه دهید حداقل چهار ساعت در روز ورزش کند تا خرگوش شما بتواند به اطراف بدود، پرش کند و بازی کند.
- یک محفظه بزرگ حداقل چهار برابر اندازه خرگوش خود تهیه کنید.
- دماب محیطی را همیشه بین 60 تا 75 فارنهایت( 15 تا 23 درجه سلسیوس) حفظ کنید.
- ظروف آب و غذا را روزانه تمیز کنید.
- ظرف توالت و ملافه(زیر انداز) را روزانه تمیز کنید و هفته ای یکبار همه چیز را کاملا تمیز کنید.
- برای جلوگیری از پودودرماتیت یا زخم پا که می تواند برای خرگوش شما بسیار دردناک باشد، 1 تا 2 اینچ(2.5 تا 5 سانتی متر) ملافه کاغذی در قفس خود و تشک یوگا یا فرش ضخیم در مناطق دیگر فقس خرگوش قرار دهید.
- برای خرگوش‌ها جعبه‌ها و لوله‌های مقوایی، اسباب‌بازی‌ها و چوب‌های جویدنی غیر سروی، اسباب‌بازی‌های پلاستیکی سخت کودک/گربه/پرنده، جعبه‌های حفاری، تونل‌ها را فراهم کنید تا بازی کنند.
- خانه خود را ایمن کنید تا حیوانات خانگی خود را از جویدن سیم های برق، گیاهان سمی، دیوارها و قرنیزها در امان نگه دارید.
- در صورت مشاهده علائم نگران کننده مانند کاهش وزن، ترشح آب دهان، اسهال، بی حالی، کاهش اشتها فوراً با دامپزشک خود تماس بگیرید.
